Έχετε συγγράψει μια πολύ δυνατή αστυνομική ιστορία. Τι σας οδήγησε σε μια τέτοια πλοκή; Μήπως η καθημερινότητα;

Ακούμε πολύ συχνά για το πόσο βίαιος έχει γίνει ο άνθρωπος. Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, δολοφονίες, διαφόρων ειδών εγκλήματα. Πραγματικά αισθάνομαι πως ζούμε σε έναν κόσμο όπου η ζωή έπαψε να έχει αξία. Δεν ήταν όμως μόνο αυτός λόγος που ασχολήθηκα να γράψω το βιβλίο «Ο χορός των λυγμών» όπου ξεκινάει με μια δολοφονία, και όχι μόνο, στη συνέχεια της ιστορίας υπάρχουν κι άλλες ανάμεσα σε ανθρώπους όπου η ζωή και ο θάνατος είναι πολύ κοντά, εκεί όπου η μοναξιά, η ένταση των προβλημάτων, τα μυστικά, η διαφθορά θα γίνουν η αιτία να παγιδευτεί μια οικογένεια στα δίχτυα του υπόκοσμου. Όχι δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος, αλλά μια πρόταση που τυχαία άκουσα, ο γιος τους τούς κατέστρεψε, αυτές οι λέξεις ήταν αρκετές για να σκεφθώ τους λόγους που κάποιος μπορεί να καταστρέψει οικονομικά μια οικογένεια ή να πάρει στα χέρια του το όπλο, το οποιοδήποτε όπλο και να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου άλλου.

 

Έχετε την ανάγκη να φτιάχνετε ιστορίες για να μιλήσετε για εκείνα που δεν λέγονται;

Σε κάποιο μου βιβλίο γράφω πως όσο πιο βαθιά μπει κανείς στην ψυχή των ηρώων μου, τότε θα ανακαλύψει τρομερές σκέψεις, αλήθειες και μυστικά που δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν ποτέ. Μένουν μέσα μας και πεθαίνουν μαζί μας. Θα μπορούσα λοιπόν να πω πως ναι, φτιάχνω ιστορίες για εκείνα που δεν λέγονται και πεθαίνουν μαζί μας.

 

Τι είναι για σας η γραφή;

Είναι η ώρα που το μυαλό μου απελευθερώνεται από οτιδήποτε μπορεί να με απασχολεί. Την ώρα που γράφω και σβήνω τα οποιαδήποτε προβλήματα, προσωρινά βέβαια. Κι έτσι ξεφεύγω για λίγο από την καθημερινότητα.

 

Ποιο ήταν το πρώτο σας έργο (το πρώτο σας παιδί δηλαδή;). Να υποθέσουμε ότι ετοιμάζετε ήδη το επόμενο;

Το πρώτο μου έργο, όπως λέτε (σαν το πρώτο παιδί), το ονόμασα «Η άλλη πλευρά του παραδείσου» και κυκλοφόρησε το 2008. Ναι. Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο ξεκινώ μετά το επόμενο. Μια ιστορία που δεν θα έχει καμιά σχέση με την προηγούμενη.

 

Πόσο εύκολη ήταν η έκδοση του πρώτου σας βιβλίου; Θεωρείτε ότι είναι μια μικρή περιπέτεια όταν δεν είσαι ένας πολύ γνωστός συγγραφέας;

Παρ’ όλο που υπήρξαν και αρνητικές απαντήσεις, δεν συνάντησα ιδιαίτερη δυσκολία. Πρώτα υπάρχει μια ιδέα και σιγά-σιγά αυτή η ιδέα αποτυπώνεται στο χαρτί. Και ύστερα, όταν τελειώσει πια, έρχεται η σειρά του εκδότη. Το πρώτο άγχος λοιπόν για την έκδοση είναι  το συμβόλαιο, η αγωνία να δεις πώς θα είναι το βιβλίο τελειωμένο, οι υπογραφές για τα πρώτα αντίτυπα και ύστερα τα βιβλιοπωλεία και οι βιτρίνες. Και η απορία: Υπάρχει και το δικό μου βιβλίο άραγε; Έπειτα, οι πωλήσεις… Πράγματι, όλα αυτά είναι μια περιπέτεια.

 

Ποιο είναι το βιβλίο που έχετε στο προσκεφάλι σας;

Στο προσκεφάλι μου έχω την Αιολική γη του Ηλία Βενέζη. Ένα βιβλίο που έχω διαβάσει και που με είχε συνεπάρει, και το οποίο με συνεπαίρνει και τώρα, και σίγουρα θα νιώθω το ίδιο όσες φορές και αν το διαβάσω.  

 

Ποιος είναι ο συγγραφέας που σας έκανε να στραφείτε στη γραφή;

Παρ’ όλο που διάβαζα από μικρή και μου άρεσε να γράφω θεατρικά τα οποία έπαιζα με τις φίλες μου, δεν υπήρξε κανένας συγγραφέας που να με έκανε να στραφώ στη γραφή.