Συνέντευξη της Μαριάνθης Αποστολέλλη στη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Kόκκινες Τουλίπες. Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε ποιο κοινό;
Το βιβλίο «Κόκκινες Τουλίπες» απευθύνεται στην πραγματικότητα σε ένα ευρύ κοινό, στο οποίο η ηλικία δεν παίζει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο. Ένα παιδί μικρότερης ηλικίας, δηλαδή μαθητές-έφηβοι, ίσως το βρουν βαρετό και λυπηρό, αλλά θεωρώ πως αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι μέσα στις σελίδες του βιβλίου κρύβονται πολλά βαθύτερα νοήματα. Απευθύνεται, λοιπόν, κυρίως σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ψάξουν και να μάθουν καλύτερα τους εαυτούς τους, να κάνουν μια εσωτερική αναζήτηση και να προβληματιστούν για ζητήματα που ταλαιπωρούν τη σημερινή κοινωνία. Όλα όσα αναφέρονται είναι κοινωνικά προβλήματα καθημερινής φύσεως, προβλήματα που έχουν ήδη βιώσει κάποιοι άνθρωποι, που θα βιώσουν ή ίσως που φοβούνται μήπως βιώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Και όλα αυτά δίνονται μέσα από την φρέσκια οπτική μιας νέας κοπέλας.
Να μας συστήσετε την ηρωίδα σας, την Άννα: Ποια είναι; Από που έρχεται; Και κυρίως έχει στοιχεία από εσάς;
Η Άννα, όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι μια νεαρή κοπέλα, ακριβώς πάνω στο άνθος της ηλικίας της. Είναι ταλαιπωρημένη από κάποιες παρελθοντικές καταστάσεις και είναι επίσης πολύ προβληματισμένη όσον αφορά διάφορα ζητήματα υπαρξιακής φύσεως και, φυσικά, ζητήματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα. Παρά τα όσα της συνέβησαν, προσπαθεί να κρατάει μια θετική στάση στη ζωή της, να μην αφήνει το σκοτάδι να την καταπιεί και να προχωράει πάντοτε μπροστά. Άλλωστε, αυτό είναι και το μήνυμα που θέλω να περάσει στους αναγνώστες μου: για όλα υπάρχει ελπίδα και όλα μπορούν να ξεπεραστούν εάν κανείς κρατήσει την ανάλογη στάση απέναντι στις κακουχίες της ζωής.
Η Άννα κι εγώ πράγματι μοιραζόμαστε κάποια κοινά στοιχεία του χαρακτήρα μας, όμως δεν είμαστε αυτούσιες. Κι εκείνη, παρά το γεγονός ότι είναι απλά μια ηρωίδα σε μια μυθοπλασία, διαθέτει τον δικό της μοναδικό χαρακτήρα και τη δική της μοναδική οπτική για τη ζωή.
Ποιό ήταν το ερέθισμα για να αρχίσετε να γράφετε;
Όλα ξεκίνησαν την περίοδο της πρώτης καραντίνας, τρία χρόνια πριν. Κατά το διάστημα αυτό εγώ, όπως και όλοι μας, έχοντας άπλετο χρόνο με τον εαυτό μου, άρχισα να προβληματίζομαι σχετικά με διάφορα ζητήματα. Ήμουν μονάχα εγώ και οι σκέψεις μου και όλοι γνωρίζουμε πως καμία φορά αυτό μπορεί να καταστεί αφόρητο. Στην προσπάθειά μου να ξεφύγω από αυτές τις σκέψεις, λοιπόν, και να νιώσω καλύτερα, αποφάσισα να καταγράψω αυτούς τους προβληματισμούς. Σιγά σιγά οι λέξεις ξεκίνησαν να βγαίνουν σαν χείμαρρος από μέσα μου, είδα την ιστορία της Άννας να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου και σύντομα τα κείμενα μου πήραν την μορφή αυτού που σήμερα γνωρίζουμε ως «Κόκκινες Τουλίπες». Και μπορώ να πω, μάλιστα, πως η συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος πραγματικά με βοήθησε πολύ στο δικό μου προσωπικό ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης. Μπορεί κανείς να πει, δηλαδή, πως λειτούργησε για εμένα σαν ψυχοθεραπεία.
Η γενιά σας δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τα βιβλία. Προτιμά ακόμα και για να διαβάσει να το κάνει ηλεκτρονικά. Για σας...ποια είναι η δύναμη του τυπωμένου χαρτιού;
Είναι γεγονός πως στις μέρες μας πλέον τα περισσότερα έντυπα αναγνώσματα έχουν αντικατασταθεί από τα ηλεκτρονικά, όπως οι εφημερίδες, ο τηλεφωνικός κατάλογος, τα βιβλία κλπ. Ωστόσο για εμένα η αίσθηση του να κρατάω ένα βιβλίο, να ξεφυλλίζω τις σελίδες του, να μυρίζω το μοναδικό άρωμα του και να χάνομαι στον κόσμο των λέξεων, είναι κάτι αναντικατάστατο. Μπορούμε να πούμε ότι το τυπωμένο χαρτί μπορεί να ταξιδέψει το άτομο πολύ πιο εύκολα από ό,τι η οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού, ίσως διότι υποσυνείδητα θυμίζει μια διαφορετική παρελθοντική εποχή, κι έτσι ο αναγνώστης μπορεί να αφεθεί πιο εύκολα και να εισχωρήσει στον φανταστικό εκείνο κόσμο του αναγνώσματος και να νιώσει μέσα του τους χαρακτήρες, τις ζωές τους και τα βαθύτερα νοήματα που υπάρχουν κρυμμένα.
Πιστεύετε ότι ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει την οπτική μας για τον κόσμο; Εσείς έχετε συναντηθεί με τέτοια βιβλία; Αν ναι ποια είναι αυτά;
Είναι βέβαιο πως συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Δεν είναι ανάγκη αυτά τα βιβλία να ανήκουν σε μια συγκεκριμένη κατηγορία, να είναι δηλαδή μονάχα βιβλία ψυχολογίας ή αυτοβελτίωσης. Πολλές φορές ο αναγνώστης μπορεί να βιώσει μια ταύτιση με κάποιον από τους ήρωες ενός βιβλίου, με τον χαρακτήρα, με τα βιώματα, με τους τρόπους του. Και εφόσον γίνει αυτή η ταύτιση, μπορεί να συγκινηθεί από κάτι που του συνέβη, να αντλήσει έμπνευση από τον τρόπο που διαχειρίστηκε και αντιμετώπισε ένα εμπόδιο στη ζωή ή ακόμα και το ανάποδο, να πάρει ένα «μάθημα» από πράξεις που δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως ακόμα και μονάχα ένα ταιριαστό βιβλίο είναι ικανό να πραγματοποιήσει ουσιαστική αφύπνιση και αλλαγή σε κάποιον και πράγματι να αλλάξει την οπτική του για τον κόσμο, για τη ζωή, για τους ανθρώπους. Συμβουλή μου είναι όλοι εκεί έξω που έχουν παραμελήσει ή δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την ανάγνωση βιβλίων να ξεκινήσουν άμεσα. Η ουσιαστική βελτίωση θα φανεί άμεσα!
Για εμένα τέτοιο βιβλίο ήταν το «Είσαι ό,τι σκέφτεσαι» του James Allen. Είναι ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης, το οποίο μέσα στις λιγοστές του σελίδες τονίζει την πραγματική επίδραση που έχουν οι σκέψεις στην επιτυχία, την ευτυχία, την υγεία, τις σχέσεις µε τους άλλους και, κυρίως, µε τους ίδιους μας τους εαυτούς και, κατ´ επέκταση, τη σημαντικότητα του να κρατάμε τις σκέψεις μας θετικές.
Ετοιμάζετε ήδη το επόμενο βιβλίο σας;
Η αλήθεια είναι πως έχω κάποιες ιδέες για το επόμενο μου βιβλίο και έχω ήδη ξεκινήσει το συγγραφικό πλάνο και όλα τα απαραίτητα πρώτα βήματα για τη γραφή του. Ωστόσο είναι ακόμα πολύ νωρίς για να αναφέρω το οτιδήποτε επιπλέον, μα όταν έρθει η ώρα θα χαρώ πολύ να το μοιραστώ μαζί σας και φυσικά με όλο το αναγνωστικό κοινό!