Συνέντευξη της Δήμητρας Πασπαλά στη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Ποια ηρωίδα σας αγαπήσατε περισσότερο;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία, ίσως
ακούγεται κοινότυπο μα είναι αλήθεια. Η κάθε μια μου έχει γεννήσει διαφορετικά
συναισθήματα, μου έχει χαρίσει άλλες εικόνες και η πορεία καθεμιάς χάραξε
άλλους δρόμους- οδηγούς στη δική μου ζωή. Όλες μαζί μου έμαθαν πως τίποτα δεν
είναι όπως φαίνεται, και ο κάθε άνθρωπος που συναντάμε στη ζωή μας κουβαλάει το
δικό του φορτίο που καθορίζει τον τρόπο που φαίνεται και είναι.
Πείτε μας για την επιλογή του
τίτλου και πώς συνδέεται με τα τις πρωταγωνίστριες των διηγημάτων;
Η σύνδεση περιγράφεται στο
οπισθόφυλλο. Οι περισσότερες γυναίκες μοιάζουν με τις αγριοτριανταφυλλιές.
Εντυπωσιακές, ανθεκτικές, με πανέμορφα λουλούδια να τις στολίζουν και
άπειρα αγκάθια για να τις προστατεύουν- σαν ένστικτα επιβίωσης. Και σαν τα άνθη
τους ωριμάσουν γίνονται καρπός με ιαματική δράση για εκείνους που θέλουν
να τις πλησιάσουν.
Aν θα διάβαζε ένας άντρας το βιβλίο
σας…
Θα ήθελα να “σκύψει” πάνω στις 11
αυτές γυναίκες και να τις καταλάβει. Να μπει στη ζωή τους με ενσυναίσθηση. Με
την δική του ματιά και απ την δική του θέση. Δίχως κριτική, απαλλαγμένος από
την αιώνια αντιπαράθεση των δύο φύλων. Και να τις χαρακτηρίσει όπως επιλέξει
εκείνος.
Είναι τελικά ανθεκτικές οι γυναίκες
όπως και οι αγριοτριανταφυλλιές;
Οπωσδήποτε. Οι γυναίκες έχουν
αντιμετωπίσει αιώνες τώρα, τόσες δυσκολίες που οι μηχανισμοί επιβίωσης που
ανέπτυξαν ήταν μονόδρομος για να μπορέσουν να αντέξουν στην πατριαρχία. Ακόμα
και σήμερα αμέτρητες γυναίκες σε όλο τον κόσμο μάχονται για την ίδια τη ζωή
τους, για τα αυτονόητα. Επομένως ναι αναγκαστικά ανθεκτικές.