Συνέντευξη της Γκέλυς Γρηγοροπο΄΄ύλου στη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
1. Ο καμβάς της ιστορίας σας είναι ένα μικρό κόκκινο
τσαντάκι. Είναι δυο παράλληλες ερωτικές ιστορίες;
Το μικρό κόκκινο τσαντάκι είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα
στις δύο ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα και στη διαδρομή τους συναντούν
εραστές, ψυχικές αστάθειες, εμπόδια. Ο έρωτας εδώ έχει ένα ρόλο ιαματικό.
2. Ποια είναι η Ελένη του βιβλίου;
Η Ελένη είναι η πρωταγωνίστρια της πρώτης ιστορίας. Είναι
μια γυναίκα γύρω στα σαράντα που πάσχει από αγχώδεις διαταραχές και προσπαθεί
να ξεφύγει από ένα γάμο που έχει βαλτώσει. Προγραμματίζει ένα ταξίδι στη
Σαντορίνη με τη φίλη της Λυδία για να αναμετρηθεί με τον εαυτό της, το παρελθόν
της και να πάρει κάποιες αποφάσεις για το μέλλον της.
3. Ποια η Αμάλια Σεβέρα;
Η Αμάλια Σεβέρα είναι η πρωταγωνίστρια της δεύτερης
ιστορίας. Είναι μια γυναίκα εσαεί και αδιαλείπτως ερωτευμένη με τη τέχνη αλλά
και με τον ίδιο τον έρωτα. Τραγουδά φάντος στην Αλφάμα μια συνοικία της
Πορτογαλίας, γνωρίζει τον Αντώνη και συνάπτουν μια ολιγοήμερη σχέση η οποία θα
καθορίσει το μέλλον και των δύο.
4. Είναι το πρώτο σας βιβλίο; Τι σας οδήγησε στη συγγραφή
του;
Ναι, είναι το πρώτο μου βιβλίο. Ήθελα να γράψω για μια
γυναίκα η οποία βασανίζεται από φοβίες και ψυχολογικά προβλήματα και κυρίως πως
μαθαίνει να τα διαχειρίζεται. Όλες οι υπόλοιπες ιστορίες έπεσαν σαν καμβάς από
πίσω για να ντύσουν αυτό το ψυχογράφημα.
5. Σαντορίνη, Πορτογαλία: δυο υπέροχα σημεία του πλανήτη.
Υπάρχει κάποια σημειολογία για το ότι έχετε αυτές τις δυο αναφορές;
Όχι, αλλά με εξυπηρέτησαν τα βασικά τους χαρακτηριστικά (η
ομορφιά τους, τα τοπία τους, τα φαγητά τους, η μουσική και κυρίως η θάλασσα).
6. Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σας;
Στο κάδρο είναι κυρίως οι δύο γυναίκες, αν και δεν πιστεύω
πως τα βιβλία έχουν συγκεκριμένο προορισμό, εδώ θα έλεγα πως ίσως ταυτιστεί
περισσότερο το γυναικείο κοινό. Θηλυκά τα οποία έχουν βρεθεί σε προσωπικά
αδιέξοδα, τα ξεπέρασαν και συνεχίζουν.
7. Τι αποκομίσατε από την περιπέτεια της γραφής, της
συγγραφής και της έκδοσης του βιβλίου σας;
Το γράψιμο σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Μεταφέρεσαι σε
οποιοδήποτε κόσμο έχεις φανταστεί, γεύεσαι μυρίζεις εκπλήσσεσαι και κυρίως εκφράζεσαι ελεύθερα. Τα βιβλία δεν
γνωρίζουν από ηθική και δεν έχουν ανάγκη από καμία είδους κριτική. Τώρα το
πάρεις το βιβλίο σου τυπωμένο στα χέρια σου και μάλιστα με την υπογραφή ενός
εκδοτικού είναι κάτι μαγικό, και μέχρι κάποτε άπιαστο όνειρο για εμένα.