Ένα παιδί μετράει τα πλάνα

Και όπως λέει ο ίδιος: Σαν ένα παιδί μετράω τα πλάνα… Μια φορά κι ένα νερό, όλα ξεκίνησαν από ένα Μεγάλο Ψέμα, ένα ψεύτικο, περίεργο χαστούκι στο μάγουλο του κυρ-Γιάννη και ο μικρός Βασιλάκης έκλαψε. Το μικρό αδερφάκι της Μανταλένας, αλλά και της Λαφίνας.Ύστερα, έγινα αγωγιάτης της Αλίκης στο Ναυτικό, ο μικρός Αργύρης με την Βασιλειάδου Κυρά-Μαμή. Έπειτα, έγινα Λουστράκος, Εμποράκος, ένας Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης. Έψαχνα για λίγη Στοργή τα Μεσάνυχτα στη Βίλλα Νέλλη, μαζί με τον Βέγγο, τον Τρελό Καμικάζι. Με την Γκέλυ Μαυροπούλου ήμασταν Κατατρεγμένοι της μοίρας και με την Άντζελα Ζήλια, το Κορίτσι του Πόνου κλάψαμε μαζί με τον Νίκο Ξανθόπουλο και την Μάρθα Βούρτση, γιατί Κάποτε κλαίνε και οι Δυνατοί. Παρακολούθησα την Ξεριζωμένη Γενιά κι Έκανα Πέτρα την Καρδιά μου κι έζησα Ταπεινός και Καταφρονεμένος ένα Όνειρο Απατηλό με την Οικογένεια Χωραφά. Τέλος, Πήρα το Πτυχίο μου από το Δάσκαλό μου με Αγάπη. Πάντα ένας Αγώνας χωρίς Τέλος. Σαν Ταξιδιώτης Χωρίς Αποσκευές, με Ένα Καπέλο γεμάτο Βροχή είδα το Μάγο του Οζ να μαγεύει παιδικές ψυχές και το Όνειρο του Σκιάχτρου ήταν να ζήσει τις Περιπέτειες του Τζιτζιρή. Πότε με τον Μπρεχτ, πότε με τον Σαίξπηρ, τον Ιονέσκο, τον Γκαίτε, τον Στάινμπεκ, τον Τέννεση Ουίλιαμς ή με τον Αριστοφάνη περιπλανήθηκα στα μονοπάτια του νου και της ψυχής και λούστηκα στα φώτα της ράμπας. Ήρθα και συνομίλησα με τον Παλαμά στα κανάλια της ΕΡΤ, πριν ανοίξω την πόρτα του studio και δώσω τη φωνή μου σε αγαπημένους παιδικούς ήρωες. Είναι αλήθεια πως δεν πρόλαβα να παίξω σαν παιδί. Όμως, η ζωή μ’ αντάμειψε μ’ έναν πλούτο ανέλπιστο αφού γνώρισα τη σύντροφο της ζωής μου. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ Ο Βασιλάκης Καΐλας έγραψε την ιστορία του ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Όλοι τον λατρέψαμε μέσα από τους «πονεμένους» ρόλους του, όταν μας μετέφερε τα συναισθήματα και την ατμόσφαιρα της εποχής του καλού, παλιού ελληνικού κινηματογράφου, μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια και δεν θα πάψουμε ποτέ να νοσταλγούμε. Πάντα ανεπιτήδευτος στο παίξιμό του χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες, είχε μια ζηλευτή ικανότητα να προσαρμόζεται στον εκάστοτε ρόλο του, με αγάπη και συνέπεια τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θεατρικό σανίδι, αντάξιος των μεγάλων συμπρωταγωνιστών του. Με μια σειρά από ηθογραφίες, 117 ταινίες αριθμεί το πορτοφόλιό του, μας έδειξε από την παιδική ματιά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε τότε η ελληνική οικογένεια στη μετάβασή της από την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου στη σύγχρονη κοινωνία. Οι μικροί ήρωες που ερμήνεψε μας έδωσαν κάποιες πολύτιμες συνταγές επιβίωσης στα χρόνια προσαρμογής, στα νέα δεδομένα της αστικοποίησης και του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Τότε που τα σενάρια έδιναν μια αισιόδοξη άποψη για τη ζωή και παρήγαγαν όνειρα. Αυτό το λεύκωμα φιλοδοξεί, μέσα από αναφορές για το κινηματογραφικό και θεατρικό έργο του Βασίλη Καΐλα κι από τη μικρή εξιστόρηση της ζωής του, να ξετυλίξει 30 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου με ταινίες που διασκέδασαν, διαπαιδαγώγησαν και έτερψαν τόσες γενιές. Με φωτογραφίες, αφίσσες, προγράμματα, αποδείξεις πληρωμών, κριτικές του ημερήσιου -τότε- τύπου (όλα από το προσωπικό αρχείο του καλλιτέχνη, συλλεγμένα με περισσή αγάπη και προσήλωση από τον πατέρα του) προσδοκά να μας μεταφέρει λίγο από το χαμένο ρομαντισμό της εποχής εκείνης, ν’ αφήσει λίγη γεύση «πορτοκαλάδας από πορτοκάλι» στα πικρά και ευθυγραμμισμένα με τη σκληρή καθημερινότητα χείλη μας.