Φιλόθεος Σ. Ηλιάδης

Ο Φιλόθεος Σ. Ηλιάδης γεννήθηκε το 1943 στον Άγιο Γιώργη, μία περιοχή της Αθήνας μεταξύ Ακαδημίας Πλάτωνος, Βοτανικού, Μεταξουργείου και Κολωνού. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Το 1950, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Περιστέρι, μια εργατούπολη της εποχής, με εντονότατη την παρουσία του προσφυγικού στοιχείου. Ο καθημερινός μόχθος των κατοίκων της, αλλά και η ακατάλυτη προσπάθεια για πρόοδο και δημιουργία ήταν τα κυρίαρχα γνωρίσματα της πλειονότητας των Περιστεριωτών.
Η ζωή των παιδικών και εφηβικών χρόνων του στο Περιστέρι και η καθημερινή επαφή του με τα προβλήματα επιβίωσης των απλών ανθρώπων και κυρίως τη δίψα τους για πρόοδο και ευημερία, τον επηρέασε βαθύτατα, διαμορφώνοντας με τον καιρό, έναν ευαίσθητο, αλλά ασυμβίβαστο χαρακτήρα. Στην τελική βέβαια διαμόρφωση του χαρακτήρα του, αποφασιστικό ρόλο έπαιξαν οι παραδόσεις, η νοοτροπία, τα ήθη και τα έθιμα της πατριαρχικής, μικρασιάτικης οικογενείας του… Οι νωπές μνήμες και οι ιστορίες των παππούδων του για τις αδικοχαμένες πατρίδες, τον έκαναν να τις αγαπήσει και να τις νοσταλγεί ως και σήμερα, λες και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκεί…
Τελείωσε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου. Τις ενδιάμεσες τάξεις του Γυμνασίου, από τη Δεύτερη έως και την Πέμπτη, τις παρακολούθησε στο 9ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στην πλατεία Κουμουνδούρου, ενώ την Πρώτη και την τελευταία τάξη, στο 11ο μικτό Γυμνάσιο Περιστερίου. Το γνωστό σε όλους τους παλιούς Περιστεριώτες, Ξύλινο Γυμνάσιο ή (Παράγκα). Μια πραγματική προσφυγική παράγκα, που απετέλεσε τον πνευματικό φωτοδότη και την κιβωτό γνώσης, για πολλές σειρές εφήβων. Ο Φ. Ηλιάδης ανήκει στην 17η σειρά και είναι μέλος, ως απόφοιτος του συλλόγου της γενιάς της Παράγκας, ενός συλλόγου με πολλαπλές κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες.
Το 1968, αποφοίτησε από την Ανωτάτη Γεωπονική Αθηνών, το σημερινό Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, με ειδικότητα στη Ζωοτεχνία και το 1978 από την ΑΣΟΕΕ, το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δε θέλησε να διοριστεί στο δημόσιο, όπως οι περισσότεροι γεωπόνοι συμφοιτητές του, κυρίως, εξ αιτίας του ανεξάρτητου χαρακτήρα του. Προτίμησε να σταδιοδρομήσει, στην ελεύθερη αγορά των επιχειρήσεων και από το 1985, έστησε τη δική του επιχείρηση.
Σήμερα, είναι πλέον συνταξιούχος και διάγει την 7η δεκαετία της ζωής του. Μια περίοδο, που βρίσκεται πάνω στην τελευταία τη στροφή που πάει προς το τέρμα. Μια περίοδο δηλ. αναπόλησης των περασμένων χρόνων, απολογισμού των πεπραγμένων του και πολλές φορές, μεταμέλειας. Από το 1971 που παντρεύτηκε έως και σήμερα, ζει στην Κυψέλη με τη σύζυγό του. Είναι πατέρας δύο νέων και αισθάνεται πολύ ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος, που έστω και κάπως αργά, έγινε και παππούς! Το μόνο πρόβλημα που έχει, είναι ότι του είναι αδύνατο πλέον, να ονειρεύεται, όπως όταν ήτανε νιoς. Τώρα, όπως γράφει στα «Γενέθλια των εβδομήντα χρόνων», είναι αδύναμη η καρδιά και άφτερος ο νους, στο μέλλον να πετάξει. Γι’ αυτό, ζει την κάθε ώρα και στιγμή ξεχωριστά, σα νά ’ναι η τελευταία. Συναίσθημα ανείπωτο, που το απολαμβάνει… Ίσως και το συναίσθημα αυτό, να είναι δώρο του Θεού, για όλους αυτούς, που δεν τους σκιάζει, το επερχόμενο, άγνωστο και μεγάλο ταξίδι…