Γράμμα στον Λεωνίδα

«…Μετά από ένα χρόνο περίπου, νοικιάσαμε ένα εξαιρετικό σπίτι. Στην οδό Ιπποκράτους και Φαναριωτών, μια διώροφη μονοκατοικία που ’μοιαζε με πύργο μεσαιωνικό, γιατί στην κάτω γωνιά είχε έναν πυργίσκο. Αυτός ο πυργίσκος και ένα τεράστιο υπόγειο με απέραντες ντουλάπες γύρω-γύρω που κλείνανε με συρταρωτές πόρτες, όπως τα φορτηγά βαγόνια των τραίνων, μας παρηγόρησαν εμάς, τα παιδιά, για την απώλεια της αυλής. Κρίμα που δεν το διατήρησαν, ένα τόσο ωραίο σπίτι. Έγινε, όπως και τόσα άλλα πανέμορφα σπίτια, πολυώροφη πολυκατοικία…» Ο πυργίσκος, σύμβολο ελπίδας και παρηγοριά για τα παιδιά, ήταν ο τόπος παιχνιδιού και διεξόδου. Μια φωλιά, που ο καθένας χρειάζεται για να τα βγάλει πέρα. Μια μικρή χαρά, κάτι ξεχωριστό και ιδιόρρυθμο, που δίνει δύναμη για το επόμενο βήμα. Κάτι, που ίσως μπορεί να δίνει χρώμα κάποιες στιγμές που η μονοχρωμία φωλιάζει στην καρδιά. Kλαίρη Μαργέλη Δημοσιογράφος