Καμαλάκης Σπυρίδων Θ.

O Σπυρίδων Καμαλάκης, Καππαδόκης-Μικρασιάτης, του Θωμά και της Φωτεινής, το γένος Κουλπαλίδη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 10 Αυγούστου του 1939. Πρόγονός του, από την πλευρά της μητέρας του, υπήρξε ο Εθνομάρτυς Νικόλαος Τσουρουκτσόγλου, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Μητροπολίτη Σμύρνης το 1922. (Τον Νικόλαο Τσουρουκτσόγλου αφού τον έδεσαν από τα πόδια σε ένα αυτοκίνητο, το περιέφεραν στο κέντρο της Σμύρνης ενώ το κεφάλι του συρόταν στο λιθόστρωτο καλντερίμι). Η οικογένεια Καμαλακίδη (Καμαλάκη) ανέδειξε πολλούς δημογέροντες στο Βιλαέτι του Ικονίου. Η οικογένεια έζησε στο Μπορ (Bor), τα αρχαία Τύανα στο Βιλαέτι του Ικονίου (σημ. Ζίγδε). Ο πατέρας της γιαγιάς του ήταν ο Δημογέρων Ιωάννης Τσουρουκτσόγλου, στο Ανδρονίκειο (Endürlük) της Μικράς Ασίας, το οποίο ευρισκόταν στους βόρειους πρόποδες του Αργαίου όρους, δύο ώρες από την Καισάρεια. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο πατέρας Θωμάς Καμαλακίδης μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ανεγράφη στα εκεί προξενικά αρχεία ως Καμαλάκης.
Μετά τη βασική εκπαίδευση στην Αλεξάνδρεια, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αλεξανδρείας και αργότερα σε Ανώτατες Σχολές στην Ελλάδα και στον Καναδά, Φαρμακευτική και Χημεία στις ειδικότητες του Χημικού Φαρμάκων, Ph.D., Οικονομικών (Ινστιτούτο Οξφόρδης), καθώς και της Εργατικής Ψυχολογίας. Είναι σήμερα ε.τ. καθηγητής του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου Nizhny Novgorod. Ομιλεί την αραβική, τουρκική, αγγλική και γαλλική γλώσσα.
Νυμφεύθηκε το 1965 την Αλίκη Βοσταντζόγλου (Μποσταντζόγλου), με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τη Φωτεινή και τον Θωμά.
Εργάστηκε ως Επιτελικό Στέλεχος σε μεγάλες ξένες Φαρμακοβιομηχανίες και από το 1979 μετέχει στον Όμιλο Επιχειρήσεων "Sangari" και επιδίδεται στην προμήθεια εργαστηριακού εξοπλισμού Τεχνικών Σχολών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο ίδιος Όμιλος διατηρεί σήμερα γραφεία σε δεκατέσσερις χώρες ανά τον κόσμο έχοντας στο ενεργητικό του τον εξοπλισμό των περισσοτέρων τεχνικών σχολών στις χώρες αυτές. Ενδεικτικό της ανοδικής πορείας που ακολούθησε ο Όμιλος "Sangari" είναι το «Αραβικό Τρόπαιο» που του απονεμήθηκε το 1985 ως τον καλύτερο εισαγωγέα εκπαιδευτικού εξοπλισμού στις χώρες της Μέσης Ανατολής, και το «Πανεπιστημιακό Αριστείο επιχειρηματικού προφίλ και ποιότητας», το οποίο κατέκτησε το 1993. Πέρα από τη σημαντική επιχειρηματική του δραστηριότητα, αναπτύσσει ώς σήμερα σπουδαίο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Είναι από τους μόνιμους συμπαραστάτες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Αναλώνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πνευματική, κοινωνική και θρησκευτική ζωή της Αλεξάνδρειας συνεχίζοντας τη μακρά παράδοση του ευεργετισμού του σχετικού πολυπροσώπου καταλόγου των Αιγυπτιωτών Ελλήνων Επιχειρηματιών.
Επιστέγαση της έντονης κοινωνικής δραστηριότητάς του αποτελεί και η ανάληψη στο χρονικό διάστημα 1990-1994 της προεδρίας της Ορθόδοξης Πατριαρχικής Αδελφότητας «Ο Άγιος Μάρκος ο Ευαγγελιστής». Από το 1993 τυγχάνει πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνο-Αιγυπτιακής Φιλίας, που αναπτύσσει σημαντικές πρωτοβουλίες για τη σύσφιξη φιλικών πνευματικών και εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου και από το 2009 του Ιδρύματος Παιδαγωγικών Μελετών και Εφαρμογών.
Για τη σημαντική κοινωνική δραστηριότητά του τιμήθηκε με το οφφίκιο του Μεγάλου Άρχοντα Ρεφερενδαρίου του Αλεξανδρινού Πατριαρχικού Θρόνου, το οποίο του απένειμε το 1992 η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Παρθένιος Γ', ανακηρύσσοντάς τον και Μέγα Ευεργέτη της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. Το έτος 2005 η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β' τον προήγαγε σε Μέγα Άρχοντα Λογοθέτη, διορίζοντάς τον ταυτόχρονα Εκπρόσωπο Δημοσίων Σχέσεων του Πατριαρχείου στην Αθήνα και συντονιστή όλων των Ιδρυμάτων και Αδελφοτήτων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Εκτός των προαναφερθέντων διατέλεσε επί σειράν ετών (1962-1969) μέλος του Δ.Σ. της Πανελληνίου Ενώσεως Φαρμακοποιών, γενικός γραμματεύς της Διεθνούς Χριστιανικής Αδελφότητος «Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας» (1979-87), η οποία τελεί υπό την αιγίδα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, πρόεδρος της Αδελφότητος των Οφφικιάλων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής «Άγιος Μάρκος» (έως το 2005), Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φίλων της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας, Ηγέτης της Αρχαίας Πατριαρχικής Τάξεως Παραβαλανέων «Σάββα του Ηγιασμένου» με στόχο την ενίσχυση του διακονικού έργου της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων, και τέως Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής των ανά την Ελλάδα Σωματείων Αιγυπτιωτών.
Συγγραφική δραστηριότητα: Αρθρογράφησε σε επιστημονικά και οικονομικά περιοδικά και ως μελετητής της αρχαίας φιλοσοφίας και ιστορίας, κατά διαστήματα, πραγματοποιεί ομιλίες και διαλέξεις επί παρεμφερών θεμάτων. Παράλληλα έχει εκδώσει τα ακόλουθα έργα:
1. Ελλάς-Ρωσία Σχέσεις Φιλίας, Πολιτισμού και Παιδείας, 2009
2. Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Σύντομη ιστορία. Αθήνα, 2010
3. Από τον Μέγα Αλέξανδρο στον Ευαγγελιστή Μάρκο. Απόπειρα Αχνής χαρτογράφησης της δισχιλιόχρονης ιστορίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Αθήνα, 2010
4. Ελλάς-Ρωσία (ρωσικό κείμενο) (2011)
5. Patriarcat d’ Alexandrie et de toute l’ Afrique (2011)
6. Τhe Patriarchate of Alexandria and all Africa (2011)
7. Τhe Patriarchate of Alexandria and all Africa (αραβικά) (2011)
8. Εκκλησιαστικά Οφφίκια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, 2011
9. Αγωγικοί Δρόμοι, 2011
10. Η Ευεργετική Προσφορά του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, 2011
11. Σχέση Πολίτη-Κράτους. Ο Ευεργετισμός ανά τους αιώνες, 2012
12. Ηράκλειτος, 2013
13. Η φιλόσοφος Υπατία και ο βιασμός της ιστορίας, 2015
14. From Alexander the Great to the Evangelist Mark, 2016
15. The Philosopher Hypatia and the Violation of History, 2016
16. Κρήτες Πατριάρχες Αλεξανδρείας, 2016
17. H Ορθοδοξία στην Αφρική, 2017
18. Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα - The Parthenon Marbles, 2017
19. Ύβρις, 2017
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
Πατριαρχικά τάγματα αριστείας του Αλεξανδρινού θρόνου (2010)
Απόδοση στη νεο-Ελληνική Γλώσσα της Επιτομής της Ελληνικής Μυθολογίας Κωνσταντίνου Κοντογόνη (2012)
Υπό έκδοσιν είναι:
1. Η Κατηχητική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Η συνδρομή της κατά των αιρέσεων
2. Περί Ειμαρμένης
3. Περί Ψυχής και Πίστεως
4. Η Επίδραση της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας στην Ιατρική. Η Ελληνιστική περίοδος, Ηρόφιλος – Ερασίστρατος
5. Παιδαγωγική - Παιδεία - Πολιτισμός, Οι Αρχαίοι και εμείς
Διακρίσεις: Καταξιωμένος κοινωνικά και επαγγελματικά, έχει τιμηθεί με πλήθος διακρίσεων, όπως ο Χρυσός Σταυρός Χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους (1963) και του Αποστόλου Ανδρέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Σταυρός με στέμμα και δάφνη (Ταξιάρχης) του Παναγίου Τάφου (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), ανώτατο Παράσημο «Κυρίλλου και Μεθοδίου» της Τσεχικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σταυρός Αξίας της Φινλανδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Πατριαρχείου Μόσχας, της Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, ο Σταυρός Α' Τάξεως Αγίου Μάρκου (Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), ο Μεγαλόσταυρος του τάγματος του Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου, ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Λαζάρου και ο Μεγαλόσταυρος Τιμής αυτού, οι Μεγαλόσταυροι από το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας: του Λέοντος του Αγίου Μάρκου, της Αξίας του Αγίου Σάββα, του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και του Αγίου Μάρκου.
Η όλη πορεία του δικαίως χαρακτηρίστηκε από το έγκριτο περιοδικό «Ευρενωσιακόν Δελτίον Διοικήσεως Επιχειρήσεων» ως η πλέον πετυχημένη, ανακηρύσσοντάς τον ως τον καλύτερο μάνατζερ επιχειρηματία για το 1993, διάκριση για την οργανωτική του ικανότητα, τη διοίκηση της εργασίας και την έμφυτη ικανότητα ανάπτυξης διαπροσωπικών, διακρατικών, κοινωνικών και σωματειακών σχέσεων, χωρίς βέβαια να παραλείψει να αναφερθεί και στο πλούσιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο.
Ομότιμον μέλος από το 2014 της Πολιτιστικής-Λογοτεχνικής Ακαδημίας "Academia degli Oziosi" (ετ. ιδρ. 1611) και από το 2018 Επίτιμο Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ετ. ιδρ. 1934).
Φέρει: «Έπαινον Οφφικιάλων» της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας, 2008, «Τιμητική Διάκριση» για την εν γένει προσφορά του στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, 2009, «Τιμητική Στήλη» Ενώσεως Παλαιών Προσκόπων Αιγύπτου, 2010, Τιμητικόν Δίπλωμα «Αναγνωρίσεως Κοινωνικών Υπηρεσιών» του Αιγυπτιακού Κράτους, 2010, Αριστείον «Ευεργετών Άθλα» Εταιρείας Ελλήνων Ευεργετών, 2011, «Τιμητική Διάκριση Αξίας» της Ενώσεως Δημοσιογράφων Ευρωπαϊκού Τύπου, 2012, Τιμητικόν Δίπλωμα «Αναγνωρίσεως Κοινωνικών Υπηρεσιών» της Γερουσίας της Δυτικής Βιρτζίνια των Η.Π.Α., 2012, «Μετάλλιον Αθανάσιος Λευκαδίτης» Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, 2017, «Αριστείον Ευποιίας» μετά Χρυσού Μεταλλίου Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης, 2017, (ετ. ιδρ. 1871). Βραβείο «Μεσόγειος» 2019 δια την ενίσχυση των Ελληνο-Αιγυπτιακών Σχέσεων Φιλίας.
Πολύγλωσσος, πολύπλευρα μορφωμένος, επιτυχημένος στον επαγγελματικό του χώρο, δραστήριος κοινωνικά και με διεθνή ακτινοβολία, ο ίδιος τοποθετεί πάνω από όλα την αγάπη και την εκτίμηση των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, γεγονός που συνιστά για αυτόν το μεγαλύτερο παράσημο και την πολυτιμότερη διάκριση.