Χωρίς να πούμε Σ’ αγαπώ

«Κάποιος πρέπει να γράψει την ιστορία µας» µου είπες µια µέρα. Μ’ άρεσε η ιδέα. Με παίδευε η ανάγκη να δώσω ένα όνοµα σ’ αυτό που αποκαλούσες η «ιστορία µας». Να δώσω ένα όνοµα που να προσδιορίζει πιο συγκεκριµένα αυτό που συνέβαινε µεταξύ µας. Ώσπου κατάλαβα πως για µένα δεν είχε σηµασία να τ’ ονοµάσω, όσο να το κρατήσω. Επιχείρησα να γράψω αυτή την ιστορία, γιατί πρόκειται για µια συγκινητική σχέση αγάπης που ακροζυγιάζεται ανάµεσα σ’ έναν πλατωνικό έρωτα και µια βαθιά φιλία. Και γιατί βιώθηκε από δύο ανθρώπους στη δύση της νιότης τους και µ’ έναν τρόπο ιδανικό όσο κι απροσδόκητο, όταν οι ψυχές τους αναγνωρίστηκαν µεµιάς, σαν να περίµεναν από πάντα η µία την άλλη. Εσωτερικές συγκρούσεις, διλήµµατα και αναστολές… ο αναγνώστης θ’ αποφανθεί αν επέρχεται τελικά η κάθαρση.