Οι λατινικές ηγεμονίες της Μεσαιωνικής Ελλάδος

Η 4η Σταυροφορία είναι αναμφισβήτητα από τα μελανότερα γεγονότα της Παγκόσμιας Ιστορίας. Δίκαια θεωρείται ότι άνοιξε τον δρόμο για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης και της Ανατολικής Ευρώπης από τους Οθωμανούς. Όμως αυτό καθ’ αυτό το γεγονός δεν ήταν το κύριο αίτιο της καταστροφής που οδήγησε στην κατάλυση του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς. Οι Σταυροφόροι αν και πέτυχαν για πρώτη φορά αυτό που δεκάδες έθνη είχαν αποτύχει να καταφέρουν για εκατοντάδες χρόνια, να παραβιάσουν τα θεοφύλακτα τείχη της Πόλης, δεν κατάφεραν να φέρουν υπό την κυριαρχία τους το σύνολο της Βυζαντινής Επικράτειας. Στη θέση λοιπόν μιας αποδυναμωμένης, αλλά ακόμα αναμφισβήτητα περιφερειακής δύναμης, δημιουργήθηκαν πάνω από δέκα ηγεμονίες. Έλληνες, Λατίνοι αλλά και εθνικές τοπικές ομάδες όπως οι Βούλγαροι και οι Βλάχοι, δημιούργησαν τις δικές τους οντότητες, με αποτέλεσμα να εμπλακούν σε μακροχρόνιους πολέμους με στόχο την τελική επικράτηση στον πρώην Βυζαντινό χώρο. Αυτοί οι πόλεμοι ήταν και το κύριο αίτιο της ανόδου των Οθωμανών, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις των νέων ηγεμονιών αναλώθηκαν στους πολέμους μεταξύ τους. Μελετώντας σε βάθος τα γεγονότα που ακολούθησαν της πτώσης της Πόλης το 1204, ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με μια άγνωστη αλλά ταυτόχρονα και συναρπαστική περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Αυτή της δημιουργίας και του βίου των Λατινικών ηγεμονιών των Σταυροφόρων στον Ελλαδικό κυρίως χώρο. Πλούσια η ιστορία αυτών των ηγεμονιών, γεμάτη ίντριγκες, πολέμους και ανταλλαγή πολιτιστικών και άλλων στοιχείων μεταξύ των δύο κόσμων, του Δυτικού-Λατινικού, και του Ελληνορθόδοξου Ανατολικού. Μια περίοδος με στοιχεία και γεγονότα που σημαδεύουν ακόμα και σήμερα την ελληνική ιστορία, κοινωνία και τοπογραφία, μια περίοδος που υπογραμμίζει τους επικούς αγώνες των Ελλήνων έπειτα από το 1204 μέχρι και την κατάκτησή τους από τους Οθωμανούς.