Ορίζοντες

Το σήμερα στιγματίστηκε από τη σκληρότητα της εγωλατρίας. Διψά για πράσινες οσμές δολαρίων, με την ανοχή χρεωκοπημένων συνειδήσεων που ψευδορκούν αβασάνιστα, συνηγορούν ασύστολα και ξεπλένουν ονείδους στον χείμαρρο του παρατατικού. Η επιβίωση μετανάστης στην πατρίδα της, ζητιανεύει ελπίδα μ’ ένα τσεκούρι κατά νου να κόψει γόρδιους. Τα συναισθήματα φθίνουν, ξυπόλυτα στις καρβουναποθήκες αναζητούν χαμένες οντότητες και γανώνουν ψευδαισθήσεις για το πειστήριο του «υπάρχω». Από Θεού η απαντοχή γαληνεύει καρδιές, φιλεύει προσδοκίες. Η Κτήσις Του έχει δρόμο ακόμα.