1.  Το Άδυτον είναι ιστορικό μυθιστόρημα που αντλεί από ποια περίοδο τα στοιχεία του;

Το Άδυτον αποτελεί μυθιστορηματική απόδοση μιας ιστορικής έρευνας που αντλεί στοιχεία από την περίοδο του μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα όμως φιλοδοξεί να διεισδύσει σε θέματα που σχετίζονται με πανανθρώπινους προβληματισμούς και αλήθειες φιλοσοφικής, θρησκειολογικής και ιστορικής φύσεως και, άμεσα ή έμμεσα, αντλεί στοιχεία από όλο το εύρος της ανθρώπινης  ιστορίας και του ανθρωπίνου πνεύματος.


2.   Υπάρχει αστυνομική πλοκή στην ιστορία σας;

Ναι, αν και τούτο δεν αποτελούσε αυτοσκοπό. Η μετεξέλιξη του έργου από καθαρά ιστορικό σε αστυνομικό επέρχεται κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτα, σαν να επιβάλλεται από την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων. Μεταφέρεται έτσι συμβολικά το βαθύτερο μήνυμα ότι η αναζήτηση της αλήθειας δεν είναι χωρίς κινδύνους. Η αστυνομική πλοκή εξυπηρετεί όμως ταυτόχρονα την λογοτεχνική παρουσίαση των αποτελεσμάτων της ιστορικής έρευνας και στοχεύει να διατηρήσει αναλλοίωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.


3.    Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το Άδυτον;

Η ιστορική έρευνα που περιγράφεται στο βιβλίο είναι πραγματική. Τα αποτελέσματα της δημοσιεύτηκαν στην Επετηρίδα της Κυπριακής Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών, τεύχη 14 και 15. Προηγήθηκε πολυετής μελέτη της βιβλιογραφίας και αναζήτηση πληροφοριών σε μεσαιωνικά και άλλα αρχεία καθώς και ανταλλαγή απόψεων με επιστήμονες-ερευνητές στην Κύπρο και αλλού. Σε κάποιο στάδιο αποφάσισα να  μοιραστώ αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στις πηγές της γνώσης και της ιστορίας με τους αναγνώστες μου, διανθισμένο φυσικά με μυθοπλαστικά στοιχεία για σκοπούς λογοτεχνικής παρουσίασης.

Υπήρχε ακόμη ένας λόγος. Κατά τις συζητήσεις με τους ερευνητές διαπίστωσα ότι, στο καθαρά προσωπικό και ιδιωτικό επίπεδο, δεν είχαμε δυσκολία να συμφωνήσομε ότι μια αντικειμενική και αμερόληπτη εξέταση των ιστορικών γεγονότων θα ανέτρεπε πολλές από τις καθιερωμένες ερμηνείες που δόθηκαν εκ των υστέρων για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα ιστορικά αφηγήματα. Άθελα μου θυμήθηκα μια παλιά ρήση ότι από αρχαιοτάτων χρόνων η αλήθεια έπρεπε να ενδυθεί τον μανδύα του μύθου και της αλληγορίας για να προστατευτεί από τις επικρατούσες δοξασίες.

Τραβηγμένο λίγο από τα μαλλιά, αλλά έτσι προέκυψε η ιδέα της συγγραφής ενός μυθιστορήματος ως όχημα για την ελεύθερη ανάγνωση της ιστορίας.

 

4.    Γιατί το χαρακτηρίζετε ιδιότυπο ιστορικό μυθιστόρημα;

Γιατί το Άδυτον δεν υπακούει στους καθιερωμένους κανόνες παρόμοιων ιστορικών έργων. Είναι ιστορικό και ταυτόχρονα αστυνομικό. Η υπόθεση του αναδιπλώνεται προοδευτικά μέσα από τα ευρήματα μιας υποθετικής έρευνας που διεξάγεται στη Κύπρο, στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο και διαρκεί πολύ λίγο χρόνο. Η έρευνα περιλαμβάνει πολλά αυθεντικά στοιχεία και κατά τόπους αποκτά σχεδόν ακαδημαϊκό χαρακτήρα με πολλαπλές παραπομπές σε ιστορικές πηγές και με φωτογραφικό υλικό. Το έργο αποκτά έτσι μεγαλύτερη πειστικότητα και επιτρέπει στον αναγνώστη να ταξιδεύσει στο παρελθόν, να διεισδύσει σε αθέατες και  απόκρυφες πτυχές των ιστορικών γεγονότων και να βιώσει το μεγαλείο αλλά και την καταστροφική μανία πολλών από τους πρωταγωνιστές τους.

Μια δεύτερη ιδιοτυπία του Άδυτον είναι ότι καλύπτει χίλια περίπου χρόνια Κυπριακής και Ευρωπαϊκής ιστορίας.  Αυτό επιτυγχάνεται με εκτεταμένες αναδρομές στο παρελθόν που εστιάζουν στη ζωή και στη δράση σημαντικών ιστορικών προσώπων και ταυτόχρονα διευρύνουν και εμπλουτίζουν τα αποτελέσματα της υποθετικής έρευνας που διεξάγεται στο σημερινό χρόνο. Τα ιστορικά γεγονότα ενσωματώνονται έτσι περίτεχνα στην μυθοπλασία του έργου,  δημιουργώντας ένα πολυσύνθετο ιστορικό αφήγημα που αναδεικνύει γνωστές και άγνωστες πτυχές της Κυπριακής και Ευρωπαϊκής ιστορίας και αποκαλύπτει μια διαφορετική όψη των πραγμάτων.

 

5.     Πόσο χρόνο ασχοληθήκατε με τη συγκέντρωση στοιχείων για την ιστορία σας;

       Συνολικά περίπου πέντε χρόνια.

 

6.     Διαβάζουμε στο βιογραφικό σας πως από το 2012 γράφετε συνέχεια; Συγκεκριμένα μετά τη συνταξιοδότησή σας. Σαν έτοιμος από καιρό λοιπόν για πολλές αφηγήσεις;

Ναι, ακριβώς. Προηγουμένως δεν υπήρχε χρόνος για παρόμοιες δραστηριότητες. Οι επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις απορροφούσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων μου. Οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά μετά την συνταξιοδότησή μου. Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία μου, από τα οποία δύο θα κυκλοφορήσουν σύντομα σε διαδικτυακή έκδοση στην Αγγλική και αργότερα στη Γερμανική γλώσσα. Υπέρτατος όμως κριτής κάθε συγγραφέα είναι ο αναγνώστης και ελπίζω ότι θα με δικαιώσει.

 

7.   Διανύουμε  μια εποχή που οι άνθρωποι και γράφουν και διαβάζουν; Γιατί όμως δεν χαρακτηρίζει πνευματικότητα την εποχή μας;

Έχω την εντύπωση ότι στην Ελλάδα οι άνθρωποι διαβάζουν αρκετά, ενδεχομένως πάνω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Υπάρχουν επίσης πολλοί συγγραφείς και άνθρωποι που κάποια στιγμή αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν το στυλό και να καταγράψουν τις σκέψεις και τα βιώματα τους. Ως προς την ποιότητα, οι απόψεις διίστανται. Σε μια όμως εποχή που ο άνθρωπος βομβαρδίζεται καθημερινά με αμέτρητες ‘ιστορίες’ και κάθε μορφής επίπλαστα ‘θεάματα’, έχοντας ταυτόχρονα να φροντίσει για τον επιούσιο και τις ανάγκες της οικογένειας του, έχει συνηθίσει να ενεργεί ως επιφανειακός  καταναλωτής. Δεν αισθάνεται να έχει μεγάλα περιθώρια για πολύπλοκες πνευματικές αναζητήσεις.  Οι συνθήκες ευνοούν την επιστροφή σε κάποιες σταθερές αξίες, πίσω όμως από την τάση αυτή ελλοχεύει ο κίνδυνος της μοιρολατρίας και του φονταμενταλισμού που πρέπει να καταπολεμηθούν με κάθε τρόπο.  


8. Ποια θα είναι η ιστορία του επόμενου βιβλίου σας;

Το επόμενο βιβλίο μου έχει ήδη κυκλοφορήσει από τον Οίκο ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ. Φέρει τον τίτλο ΛΟΥΙΖΑ ΤΖΑΝΟΥ και τον υπότιτλο «Το ημερολόγιο μιας αντάρτικης ψυχής». Πρόκειται για την πραγματική ιστορία μιας ηρωικής και ριψοκίνδυνης Ελληνίδας από την περίοδο της Κατοχής και του αντάρτικου που λόγω του παράτολμου χαρακτήρα και της ανυπόταχτης νοοτροπίας της εμπλέκεται σε πολυάριθμές περιπέτειες προκειμένου να επιβιώσει η ίδια και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Ο μικρότερος αδελφός της σφαγιάστηκε από τους ταγματασφαλίτες της Αθήνας και μετατράπηκε σε ίνδαλμα της ελληνικής νεολαίας. Ένας δεύτερος αδελφός της βρίσκεται στα χέρια των μελανοχιτώνων του Μουσσολίνι.

Εν μέσω των συνεπειών του απάνθρωπου λοιμού της Κατοχής, μόνο   βδομάδες πριν από το Ολοκαύτωμα του τόπου της καταγωγής της και ολόκληρης της περιοχής των Καλαβρύτων, η Λουΐζα δεν διστάζει να αναλάβει παράτολμες πρωτοβουλίες για να σώσει τον αδελφό της και καταλήγει να κατηγορηθεί για μη ‘ελληνοπρεπή’ συμπεριφορά. Το Ανταρτοδικείο την καταδικάζει και τη δικαιώνει διαδοχικά ζητώντας της να αναλάβει την αρχηγία των γυναικών και να τους μεταδώσει το αδούλωτο και ανυπόταχτο πνεύμα της.

Θα καταφέρει να γίνει μια νέα Τσαβέλαινα ή θα προτιμήσει τη φυγή στην ανωνυμία της κατεχόμενης Αθήνας;