Κερασία

Ένα... τα χρόνια που πέρασαν... Δύο... οι ανεξερεύνητοι πόθοι... Τρία... οι μέρες που θα ’ρθουν... Τέσσερα... οι ώρες... Πέντε... τα δευτερόλεπτα... Έξι... οι αισθήσεις που ξύπναγαν... Εφτά... οι απόκρημνες μεταπτώσεις του ψυχισμού μιας γυναίκας... Αν το φλερτ με τη ζωή και τον έρωτα έχει χρώμα, είναι το κόκκινο. Αν έχει γεύση, είναι τραγανό και ζουμερό ταυτόχρονα... Αν έχει σχήμα, είναι ολοστρόγγυλο με μίσχο... Αν έχει υφή, τη νιώθεις με τα δόντια, με τα δάχτυλα, με τη γλώσσα... Αν το φλερτ έχει όνομα, το όνομά του είναι Κερασία. Η Κερασία με αφοπλιστικά τρυφερή περιέργεια ρίχνει μια ματιά στον ώμο της. Κάτι ψάχνει. Κάτι πρέπει να υπάρχει εκεί. Είναι σίγουρη. Σαν σημάδι από χείλη... Μαζί της κρυφοκοιτάμε και εμείς. Τα στιγμιότυπα μπερδεύονται με τα όνειρα, οι μέρες με τις επιθυμίες, οι φόβοι με το πάθος. Ένα «άλλο» παιxνίδι ξεκινάει.