Σπέρος ο Ανεπανάληπτος

ΣΠΕΡΟΣ Ο ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ Φίλε αναγνώστη, ο διάολος το έκαµε να γράψω ετούτο το βιβλίο, στα χέρια όπου κρατάς, γεµάτο ιστορίες από εκειά τα χρόνια τα παλιά, µε την γλώσσα του καιρού εκεινού του παλαιού, του Νόνου µου, τση Nόνας µου, του Νόνου σου, τση Νόνας σου, του µπάρµπα µου, του µπάρµπα σου, τηνε δική µου και ίσως τηνε δική σου. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Έχω σουλούπι, λίγο µικροµεσαίο, δεν έχω ύφος γόη, µα θάθελα στο λέω, ήθελα νάµαι λίγο µοιραίος, αλλά µε έκαµε η µάνα µου να είµαι ωραίος. Δεν θέλω νάµαι κατσούφης, δεν θέλω νάµαι γκρινιάρης, θέλω νάµαι λίγο µαγκούφης, για να µου είναι εύκολο νάµαι πολύ µουρντάρης. Ο ΚΕΦΑΛΛΟΝΊΤΗΣ Έχει το διάολο για ψωµοτύρι, και τσου αγίους του για καφέ, κι`όλη την ώρα που διαοµάει, φουγιάζει, πως δεν βαριέσαι ώχ αδερφέ. Έχει αντίληψη για µιλιούνια έχει ξουράφι µες το µυαλό. Θέλει να γένει Πρωθυπουργός, για να λύσει ούλα τα προβλήµατα, µα ότα έρτει στα πράµατα λέει, πως του φορτώσανε ούλα τα αµαρτήµατα. ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΊΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ